ΕΜΠΡΟΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΤΗΣ
ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ
Έχουν περάσει
μόλις τέσσερα χρόνια από τη νύχτα που
στη διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου
και Τζαβέλα στα Εξάρχεια, ο 15χρονος
Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από
τις σφαίρες Ειδικού Φρουρού, πυροδοτώντας
ένα πρωτοφανές αυθόρμητο ξέσπασμα οργής
στην ελληνική νεολαία, με κυρίαρχα
αντικατασταλτικά χαρακτηριστικά. Η
κοινωνική αυτή έκρηξη μέσα στις 15 μέρες
«ζωής» της κατάφερε να τρομάξει τα
αστικά επιτελεία όλης της Ευρώπης. Και
σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, οι περισσότερες
δημοκρατικές κατακτήσεις και τα
δικαιώματα που θεωρούσαμε δεδομένα
αποτελούν παρελθόν. Όλα αυτά που το
κίνημα του Δεκέμβρη, με όλες τις αντιφάσεις
του, αγωνίστηκε να αποτρέψει, αποτελούν
πραγματικότητα.
Γιατί τέσσερα
χρόνια μετά, οι εξαγγελίες της τότε
κυβέρνησης ότι η χώρα αποτελεί ένα
ασφαλές Ευρωπαϊκό λιμάνι που θα παραμείνει
ανέγγιχτο από την κρίση ( η οποία μόλις
είχε αρχίσει να ξεσπάει) φαίνονται
αστείες αν όχι τραγικές. Γιατί η ανεργία
στους νέους 15-24 ετών που το 2008 ήταν
από τις υψηλότερες στην Ευρώπη με ποσοστό
15,2% , σήμερα έχει ξεπεράσει το 50%.
Γιατί η γενιά της επισφαλούς και
κακοπληρωμένης εργασίας, η γενιά της
εργασιακής περιπλάνησης των 600 και 700
ευρώ μετατράπηκε σε γενιά της απελπισίας,
της παντελούς έλλειψης διεξόδου και
της διαρκούς και ατελείωτης ανεργίας
με σύντομες διακοπές κακοπληρωμένης
εργασίας των 400 και 500 ευρώ.
Ο Δεκέμβρης του
’08 δεν ήταν μια «τυπική» λαϊκή εξέγερση.
Ήταν το πρώτο «ξέσπασμα» του λαού και
κυρίαρχα της νεολαίας στους καιρούς
της κρίσης. Ένα αυθόρμητο, μαζικό και
ορμητικό ξέσπασμα, το οποίο κατάφερε
να κλονίσει και να τσαλακώσει την εικόνα
της τότε κυβέρνησης Καραμανλή. Κυρίως,
όμως, έδειξε ότι, αυτό που εύκολα και
βολικά χαρακτηρίζεται «σιωπηρή νεανική
πλειοψηφία», δεν μένει σιωπηρό και
αμέτοχο για πάντα. Με τη Νομική, την
ΑΣΟΕΕ και το ΕΜΠ κατειλημμένα κέντρα
αγώνα, με πάνω από 500 κατειλημμένα σχολεία
σε όλη τη χώρα και μαθητές να αρνούνται
να μπουν στις αίθουσες αλλά να κατεβαίνουν
σε πορείες, με καταλήψεις κτηρίων,
δημοσίων χώρων ακόμη και των γραφείων
της ΓΣΕΕ, τα επεισόδια πήραν ανεξέλεγκτες
διαστάσεις. Η Ελλάδα γίνεται πρώτη
είδηση σε όλο τον κόσμο.
Τότε ακούστηκαν
οι πρώτες κραυγές για πάταξη της
«ανομίας», που εξακολουθούν να ηχούν
και σήμερα. Η αυταρχική θωράκιση του
κράτους, όπως τη ζούμε σήμερα στην πιο
άγρια μορφή της, μπορούμε να πούμε ότι
ξεκίνησε από το Δεκέμβρη. Με ειρηνικές
διαδηλώσεις να βαφτίζονται διασάλευση
της τάξης, με την έξαρση της άγριας
καταστολής και της μηδενικής ανοχής,
με την επέκταση της παρακολούθησης με
κρυφές κάμερες, με τη δημιουργία του
κουκουλονόμου. Με εκκλήσεις προς τον
Καραμανλή να κηρύξει στρατιωτικό νόμο
και να κατεβάσει τα τανκς στους δρόμους.
Όμως η νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη
δεν κατάφερε να συνδέσει την οργή της
νεολαίας με το εργατικό κίνημα. Δεν
κατάφερε να πάρει ανατρεπτικό πολιτικό
χαρακτήρα. Δεν προίκισε το νεανικό
κίνημα με αυτοπεποίθηση και οργάνωση
αλλά έδειξε κομμάτια εκφυλισμού μέσα
από τη φετιχοποίηση και αποθέωση της
ατομικής βίας. Ενίσχυσε το ρηχό κινηματισμό
των άμεσων επιμέρους στόχων που εύκολα
οδηγείται στη διάλυση ή την απογοήτευση
αν δεν μορφοποιηθεί σε ισχυρή και
αποτελεσματική μορφή πολιτικής και
εργατικής οργάνωσης.
Πριν από
τέσσερα χρόνια οι νέοι είχαν αρχίσει
να υποψιάζονται ότι θα ζήσουν χειρότερα
από τους γονείς τους. Σήμερα η υποψία
αυτή έχει γίνει οδυνηρή βεβαιότητα, ενώ
το απλώς χειρότερα έχει γίνει αφάνταστα
χειρότερα. Τότε καταλύτης της έκρηξης
ήταν η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού.
Σήμερα η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία
με την τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ στήνει
στο εκτελεστικό απόσπασμα της ανεργίας,
της φτώχειας και της μετανάστευσης μια
ολόκληρη γενιά.
Οι νέοι
Δεκέμβρηδες είναι αναπόφευκτοι. Γιατί
είμαστε η γενιά που δεν έχει τίποτα να
χάσει. Είμαστε η καταδικασμένη γενιά
δίχως δουλειά, σπίτι, εργασία και μέλλον.
Γι’αυτό παραμένουμε η πιο επικίνδυνη
γενιά για το σύστημά τους.
ΗΡΘΕ Η
ΩΡΑ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ!
ΗΡΘΕ Η
ΩΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!
