ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ
ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
Η
έναρξη της νέας χρονιάς μας βρίσκει
όλους – φοιτητές και εργαζόμενους μεσα
στις σχολές- μπροστά σε ανοιχτά μέτωπα
στον χώρο της εκπαίδευσης και ειδικά
στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Η νέα κυβέρνηση ψήφισε
το νόμο 4076 ξανά μέσα στο κατακαλόκαιρο
για να αποφύγει τις αντιδράσεις και
μάλιστα τον παρουσίασε ως κάτι διαφορετικό
σε σχέση με τον 4009 της Διαμαντοπούλου.
Πλάι στην
ψήφιση του νόμου επιχειρεί με μία σειρά
ενέργειες την πλήρη διάλυση του δημόσιου
πανεπιστημίου και την προσαρμογή του
στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στις
επιταγές της ΕΕ για την τριτοβάθμια
εκπαίδευση.
Σε ότι αφορά τα φοιτητικά θέματα δεν
άλλαξε ούτε
καν για τα προσχήματα έστω μία διάταξη
από τον παλιό. Η ουσία δηλαδή του νόμου
παραμένει, όπως και η στρατηγική του
νέου υπουργείου για εφαρμογή του. Το
μόνο που άλλαξε είναι η τακτική του, στο
πως θα καταφέρει να τον εφαρμόσει
συγκροτώντας με κάθε τρόπο τα διαβόητα
Συμβούλια
Διοίκησης.
Φυσικά
με φόντο την οικονομική κρίση και την
προσπάθεια του κεφαλαίου για την υπέρβαση
αυτής, ήταν αναμενόμενη και η αναβάθμιση
της επίθεσης απέναντι στα Πανεπιστήμια.
Ως νέο πεδίο
κερδοφορίας για το κεφάλαιο το πανεπιστήμιο
παραδίδεται βορά στα χέρια των
επιχειρήσεων. Γιατί
ο νέος νόμος, όπως ακριβώς και ο
προηγούμενος, έρχεται να διαμορφώσει
ένα πανεπιστήμιο
για λίγους, ένα
πανεπιστήμιο στο οποίο θα σπουδάζει
κυρίαρχα αυτός που θα μπορεί να πληρώνει
καθώς πουθενά δεν θεσμοθετείται ο
δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του. Ένα
πανεπιστήμιο με ελλειμματικά
προγράμματα σπουδών
(2ετή, 3ετή), πλήρως
εντατικοποιημένο
(διαγραφές στα ν+2 χρόνια), που δεν θα
εξασφαλίζει κανένα συλλογικό δικαίωμα
στους αποφοίτους του, μιας και τα
πτυχία αντικαθιστώνται από τον ατομικό
φάκελο προσόντων,
αλλά που ως στόχο θα έχει τη δημιουργία
φτηνών και
ευέλικτων μελλοντικών εργαζόμενων,
υπερεξειδικευμένων, χωρίς καμία εποπτεία
επί του τι παράγουν. Προφανώς
για τη στελέχωση ενός τέτοιου πανεπιστημίου
χρειάζονται και φοιτητές οι οποίοι θα
έχουν στρατευθεί πλήρως με τον ατομικό
δρόμο και θα
αναλώνονται στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Φοιτητές οι οποίοι, δεδομένης και της
προωθούμενης από την κυβέρνηση κατάργησης
των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, θα
έχουν «μάθει» στην ατομική διαπραγμάτευση
των δικαιωμάτων τους με τον αυριανό
τους εργοδότη.
Γι’αυτό και ο νόμος καταργεί κάθε έννοια
συλλογικότητας και συλλογικής διαδικασίας
και ποινικοποιεί κάθε αγωνιστική δράση
μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου
καταργώντας το άσυλο.
Παρ’
όλα αυτά ήδη από την αρχή αυτής της
χρονιάς έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής
για το ποια θα
είναι η νέα πραγματικότητα που θα
διαμορφωθεί στα πανεπιστήμια με το νέο
νόμο Αρβανιτόπουλου.
Πρώτο και πιο χαρακτηριστικό, η
τεράστια περικοπή των διανεμόντων
συγγραμμάτων και
η διαβεβαίωση ότι η δωρεάν παροχή τους
θα σταματήσει από το εαρινό εξάμηνο,
με τους φοιτητές
πλέον να καλούνται είτε να βάλουν βαθιά
το χέρι στη τσέπη είτε να μην έχουν
βιβλία για να διαβάσουν. Επίσης δεδομένης
και της πολιτικής
που ακολουθεί το υπουργείο για τη
φοιτητική
μέριμνα, εστίες
κλείνουν με 75 άτομα να βρίσκονται ήδη
πεταμένα στο δρόμο, ενώ με το σχέδιο
Αθηνά προωθούνται
συγχωνεύσεις-κλεισίματα Τμημάτων αλλά
και ολόκληρων Πανεπιστημίων που δεν
ανταποκρίνονται στα ανταποδοτικά-επιχειρηματικά
κριτήρια. Τέλος, για πρώτη φορά μετά από
10 χρόνια εισοδηματικά
κριτήρια έρχονται να καθορίσουν ποιοι
φοιτητές έχουν δικαίωμα στη δωρεάν
σίτιση. Ότι
έχει απομείνει δωρεάν διαρκώς υποβαθμίζεται
μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί.
Το κύκνειο άσμα της δωρεάν εκπαίδευσης
θα είναι η εισαγωγή
διδάκτρων η
οποία συζητήθηκε να έρθει μάλιστα ως
μέρος από τα χαράτσια για τα 11,5 δις!
Μέσα
σ’ αυτό το μαύρο φόντο ο Υπ.Παιδείας
ετοιμάζει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο
για την άμεση εκλογή
των Συμβουλίων Διοίκησης.
Μάλιστα, τη
στιγμή που η
κυβέρνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με τη στήριξη της Τρόικα
(ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), επιχειρεί μια τεράστια
επίθεση στο μεγαλύτερο μέρος της
ελληνικής κοινωνίας με το νέο πακέτο
οικονομικών μέτρων, τη στιγμή
που οι δημοκρατικές ελευθερίες
καταπατώνται και συρρικνώνονται
καθημερινά, τη στιγμή
που επιχειρείται
η ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας
και δωρεάν παιδείας και τα
πανεπιστήμια
οδηγούνται στην πλήρη αδυναμία
λειτουργίας, αυτή ακριβώς τη στιγμή
που η συντριπτική πλειοψηφία της
πανεπιστημιακής κοινότητας αγωνίζεται
για τη μη εφαρμογή και την κατάργηση
των νέων νόμων 4009 και 4076,οι
πρυτανικές αρχές των Πανεπιστημίων
επιλέγουν να ταχθούν υπέρ της πολιτικής
του Υπουργείου και να διευκολύνουν την
εφαρμογή της προκηρύσσοντας εκλογές
για τα Συμβούλια Διοίκησης σε πανελλαδικό
επίπεδο μέχρι τις 25 Οκτωβρίου.
Η
συγκρότηση των συμβουλίων αποτελεί τον
κύριο μοχλό εφαρμογής αυτού του
επαίσχυντου νόμου καθώς σε
αυτά συγκεντρώνονται όλες οι αρμοδιότητες
που αφορούν τη λειτουργία των ιδρυμάτων.
Από τη διοίκηση, την έγκριση του
προϋπολογισμού, την αναζήτηση πόρων
και την εκλογή πρυτάνεων και κοσμητόρων
μέχρι και τον καθορισμό της εκπαιδευτικής
και ερευνητικής διαδικασίας και του
περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών.
Φυσικά τα μέλη
του συμβουλίου θα καθορίζουν τα πάντα
με βάση τις ανάγκες της αγοράς ενώ πλέον
το πανεπιστήμιο σαν μια καλά οργανωμένη
επιχείρηση θα πρέπει και αυτό να συμβάλλει
από τη δικιά του μεριά στην αύξηση της
κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Καλούμαστε,
λοιπόν, να κατανοήσουμε πως κάθε
αντιδραστική τομή που προωθείται σε
αυτή τη φάση μέσα στις σχολές σχετίζεται
με την εκλογή των Σ.Δ. και να αντιληφθούμε
πως η μάχη ενάντια σε αυτά θα κρίνει σε
μεγάλο βαθμό την έκβαση του συνολικού
αγώνα που θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα
να δώσει στο άμεσο μέλλον. Για όλους
αυτούς τους λόγους η
ανάδειξη αυτών των συμβουλίων πρέπει
το επόμενο διάστημα να μπλοκαριστεί
από το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις
ζωντανές του διαδικασίες, τις γενικές
συνελεύσεις.
Ήρθε
η ώρα να πιάσουμε το νήμα από τις δυναμικές
κινητοποιήσεις του περσινού Σεπτέμβρη
και μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια όλων
των εργαζομένων και καθηγητών μέσα στο
πανεπιστήμιο να δώσουμε ένα γερό χαστούκι
στην κυβέρνηση Σαμαρά και τους υποστηριχτές
της προκειμένου να
στείλουμε αυτό το νόμο στο χρονοντούλαπο
της ιστορίας.
Μάλιστα διαμηνύουμε σε κάθε τόνο πως
όποιος (καθηγητής, φοιτητής, παράταξη)
επιχειρήσει να βάλει υποψηφιότητα ή να
συμμετάσχει στις διαδικασίες εκλογής
των συμβουλίων αποτελεί εχθρό του
φοιτητικού κινήματος και του συνόλου
της ακαδημαϊκής κοινότητας και θα είναι
ανεπιθύμητος στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Από
δω και πέρα δεν μπορεί ούτε μια μέρα να
πάει χαμένη. Πρέπει
να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας,
μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις,
δίνοντας μια μάχη δύσκολη και διαρκή
αλλά τη μόνη ελπιδοφόρα για την ανατροπή
αυτής της επίθεσης.
