ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Είμαστε όλοι μάρτυρες των τελευταίων συνεχόμενων επιθέσεων της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στους Έλληνες εργαζόμενους. Στα τρία χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας ο ελληνικός λαός έχει βιώσει τη συντριπτική μείωση μισθών και επιδομάτων, την εξαφάνιση κάθε κοινωνικής παροχής και κράτους πρόνοιας την καταπάτηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Μια επίθεση που δεν αφήνει ανέγγιχτα πανεπιστήμια νοσοκομεία αλλά και το δημόσιο σχολείο. Ένα σχολείο που πέρυσι βιβλία δεν υπήρχαν και το μάθημα γινόταν από φωτοτυπίες, που φέτος τα καλοριφερ άναψαν τον Δεκέμβρη και που πολλά παιδιά λιποθυμούσαν από την πείνα. Για να μην αναφέρουμε τα γενικότερα προβλήματα όπως το ότι η μόρφωση που παρέχεται δεν είναι ολοκληρωμένη (αλλά σκόρπιες γνώσεις) και συνεχώς υποβαθμίζεται, ότι θεωρείται πολυτέλεια μια σχολική βιβλιοθήκη κτλ.
Αλλά ποιό είναι το χαριστικό χτύπημα;
Καταργούν χιλιάδες σχολεία σε όλη τη χώρα και χιλιάδες οργανικές θέσεις και τμήματα,αυξάνουν τους μαθητές ανά τμήμα, σταματούν το διορισμό εκπαιδευτικών, απολύουν ουσιαστικά 10.000 αναπληρωτές, θεσπίζουν την αναγκαστική μετάθεση των εκπαιδευτικών, την «αξιολόγηση» - χειραγώγηση και την αύξηση του διδακτικού ωραρίου τους με στόχο τη δημιουργία εργασίας λάστιχο και στο δημόσιο σχολείο (όπως και στον ιδιωτικό τομέα) και την «ανακάλυψη» εκπαιδευτικών που είναι «υπεράριθμοι», ώστε να απολυθούν.
Γι’ αυτό ετοιμάζονται νέοι νόμοι για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο, με στόχο τα σχολεία να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως οι επιχειρήσεις, οι μαθητές να μετατραπούν σε πελάτες και οι διευθυντές των σχολείων σε managers, η ουσιαστική γνώση να αντικατασταθεί από αποσπασματικές πληροφορίες και δεξιότητες και η διδασκαλία από συνεχείς εξετάσεις και φραγμούς. Γι’ αυτό διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και τους εξαθλιώνουν, υποχρεώνοντάς τους να μετακινούνται σε απομακρυσμένες περιοχές για πολλά χρόνια και με επίδομα αντί για μισθό.
Περί παπαγάλων και επιστρατεύσεως …
Η ΟΛΜΕ (ομοσπονδία καθηγητών), λοιπόν, εισηγήθηκε απεργία διαρκείας μέσα στις Πανελλήνιες σαν απάντηση στα παραπάνω. Φυσικά οι πρώτοι που βγήκαν απέναντι τους ήταν τα ΜΜΕ. Υπερασπίζονται και καλά τις χιλιάδες οικογένειες που θα αγωνιούν για τα παιδιά τους και το μέλλον τους ενώ οι τεμπέληδες καθηγητές απεργούν για μια ανεπαίσθητη αύξηση του ωραρίου τους κατα 2 ώρες. Σε αυτήν την αγωνία ήρθε να βάλει τέλος η συγκυβέρνηση επιστρατεύοντας τους καθηγητές πριν ακόμα αποφασιστεί οριστικά η απεργία. Δηλαδή όχι μόνο απαγορεύει την απεργία όπως έκανε στο μετρό, στους ναυτεργάτες και τη χαλυβουργία αλλά σου απαγορεύει να σκεφτείς να διεκδικήσεις αυτά που σου αναλογούν, σου απαγορεύει να αποφασίσεις συλλογικά και από τα κάτω να αγωνιστείς για αυτά που σου αρμόζουν.
Ποιος ευθύνεται πραγματικά;
Πρέπει να δούμε ότι αυτοί που ευθύνονται για την αναστάτωση στις Πανελλήνιες δεν είναι οι καθηγητές που αποφάσισαν να απεργήσουν, αλλά είναι η κυβέρνηση που πέρασε τώρα το νομοσχέδιο με προεδρικό διάταγμα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ακόμα ότι το άγχος των παιδιών που δίνουν εξετάσεις δεν είναι τόσο αν θα μπουν στη σχολή που τους αρέσει αλλά αν θα μπορούν να δουλέψουν αφού βγουν από αυτή, τη στιγμή που η ανεργία στους νέους φτάνει στο 65%.
Τα του οίκου μας…
Ειδικότερα στο Φυσικό ως μια από τις λεγόμενες καθηγητικές σχολή πληττόμαστε άμεσα από αυτά τα μέτρα καθώς φαίνεται ότι ενδεχόμενο εργασίας σε σχολείο δεν υπάρχει για πολλά χρόνια (άνω της δεκαετίας). Με λίγα λόγια η εργασιακή προοπτική ενός φοιτητή του Φυσικού συρρικνώνεται δραματικά. Με εξαίρεση κάποιους «τυχερούς» που λόγο της σύνδεσης και διαπλοκής τους με τους μηχανισμούς του επιχειρηματικού πανεπιστημίου θα καταφέρουν να αγγίξουν τον πολυπόθητο στόχο του να διευθύνουν κάποια έρευνα, όλοι οι υπόλοιποι ή θα διαλέξουμε τον άγνωστο δρόμο της μετανάστευσης ή λιθαράκια στον τοίχο της ανεργίας θα αποτελέσουμε…
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι αγώνας όλου του λαού!
• Είναι αγώνας δικός μας, των φοιτητών γιατί στο εργασιακό παρόν που θέλουν να επιβάλλουν στους εκπαιδευτικούς βλέπουμε το δικό μας εργασιακό μέλλον, ένα μέλλον πλήρως διαλυμένων εργασιακών σχέσεων, χωρίς προοπτικές, εντατικοποιημένης και απλήρωτης εργασίας με διαρκείς απολύσεις κι επαναπροσλήψεις.
• Είναι αγώνας των μαθητών που καταδικάστηκαν σε ένα τέτοιο σχολείο και εκπαιδευτικό σύστημα και πολύ περισσότερο σε ένα μέλλον ανεργίας και μετανάστευσης που όσο καλά κι αν γράψουν στις Πανελλήνιες τους περιμένει ένα Πανεπιστήμιο όπου θα πληρώνουν για σίτιση –στέγαση-συγγράμματα και το πτυχίο τους θα αποτελεί διαβατήριο για την ανεργία.
• Το ίδιο ισχύει και για τις οικογένειες των μαθητών, τους εργαζόμενους, τους απολυμένους, τους άνεργους και όλες τις κοινωνικές ομάδες που χτυπιούνται εδώ και χρόνια από αυτή την επίθεση.
Η νίκη των εκπαιδευτικών θα είναι νίκη όλου του λαού γιατί θα βάλει ένα μεγάλο εμπόδιο σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα που επιβάλλεται, θα δείξει ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος και μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για νέους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας ενάντια στον κοινωνικό μεσαίωνα που επιβάλλεται. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι τα συμφέροντα και οι ανάγκες μας είναι με τον αγώνα των εκπαιδευτικών και στο δίπολο που βάζουν καθημερινά οι μεγαλοδημοσιογράφοι του Mega και του Σκάι ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, εμείς βάζουμε το δίπολο κυβέρνηση-Τρόικα και εργαζόμενοι. Το ποιανού το μέρος θα πάρει ο καθένας θα κρίνει την έκβαση αυτής της μάχης. Είναι ολοφάνερο ότι εμείς τασσόμαστε υπέρ των εργαζόμενων και καλούμε όλη την πληττόμενη πλειοψηφία να κάνει το ίδιο και μέσα από διαρκείς κινητοποιήσεις φοιτητές-μαθητές-εργαζόμενοι να σταθούμε πλάι πλάι και μαζί να ανατρέψουμε όλη αυτή την διάλυση των ζωών μας και την καθημερινή εξαθλίωση που μας επιβάλλουν.
