Στη διάλυση της δημόσιας παιδείας δε θα μείνουμε άπραγοι.

Στη διάλυση της δημόσιας παιδείας δε θα μείνουμε άπραγοι.

Είναι χρέος μας να τους ανατρέψουμε.

Με το ξεκίνημα ήδη τις νέας ακαδημαϊκής χρονιάς βρισκόμαστε στη θέση να κάνουμε μια παραδοχή : Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Τρόικα και το ΔΝΤ όχι απλώς δεν πήγαν διακοπές αλλά συνέχισαν να εξαπολύουν με απίστευτη ωμότητα και σκληρότητα την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό και την εργατική τάξη. Το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Η εντεταλμένη εισβολή των δυνάμεων καταστολής στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ με τις προσαγωγές δεκάδων μελών φοιτητικών συλλόγων που πραγματοποιούσαν παράσταση διαμαρτυρίας στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ιδρύματος αλλά και στο ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείου λίγο καιρό αργότερα.  Οι αποφάσεις για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και το πέταγμα στο δρόμο χιλιάδων οικογενειών. Η βίαιη κατάπνιξη της εξέγερσης στη Αμυγδαλέζα. Οι ανακοινώσεις για χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα, το κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων, σχολείων και οι εποικημένες ιδιωτικοποιήσεις. Η δολοφονία του δεκαεννιάχρονου Θανάση Καναούτη, του ανέργου από το Περιστέρι που έχασε τη ζωή του πέφτοντας έξω από τρόλεϊ εν κινήσει, γιατί δεν είχε εισιτήριο! Όλα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες "κατορθώματα" της αστικής συμμορίας που εδώ και χρόνια τσακίζει τις ζωές μας και μαυρίζει το μέλλον μας. Εκτός, όμως, από τον κοινωνικό πόλεμο της κυβέρνησης στους εργαζόμενους, βλέπουμε ταυτόχρονα να εξελίσσεται και ο στρατιωτικός πόλεμος της σχεδιαζόμενης επέμβασης των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στη Συρία.

Σε αυτό το κλίμα λοιπόν και με τα χειρότερα να μην έχουν έρθει ακόμα καθώς νέα μέτρα είναι καθοδόν γεννιόνται ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο μπορεί να μπει ένα στοπ στη διαρκή εξαθλίωση και με ποιο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να παίξουμε κάποιο ρόλο στην ανατροπή της επίθεσης. Αλλά για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στο σύνολο του κόσμου της εκπαίδευσης. 

- Για την κατάσταση στα σχολεία και την απεργία των καθηγητών

Οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μετά την προδοτική στάση των συνδικαλιστικών παρατάξεων των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-Συνεργασία) στο ξεπούλημα του αγώνα που επιχείρησαν να δώσουν το Μάιο, καλούνται τώρα να σκύψουν το κεφάλι στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης που προβλέπει 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη και επιπλέον 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2013. Η δικομματική κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική της κατασκευής  πλεοναζόντων εκπαιδευτικών μέσα από την αύξηση του ωραρίου, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, το κλείσιμο – συγχώνευση σχολείων, την κατάργηση τεχνικών ειδικοτήτων και τις μετακινήσεις μαθητών σε άλλο σχολείο λόγω κατάργησης τμημάτων κατευθύνσεων. Βασικό της όπλο είναι η «αξιολόγηση» η οποία προβάλλεται ως δήθεν μέτρο εξυγίανσης και βελτίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης ενώ στην πραγματικότητα είναι εργαλείο διαμόρφωσης των νέων καταλόγων μετακινήσεων – διαθεσιμοτήτων – κινητικότητας και τελικά απολύσεων. 

Κυβέρνηση και Τρόικα, με βασικό τους σύμμαχο την ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν το «Νέο Σχολείο» της εποχής της κρίσης και των μνημονίων, ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό και προσπαθούν να στρέψουν την κοινωνία εναντίον του δίκαιου αγώνα των καθηγητών. Οφείλουμε όμως όλοι (μαθητές, φοιτητές, καθηγητές, γονείς) να καταλάβουμε ότι σε αυτό το «Νέο Σχολείο» το μόνο πράγμα που θα πραγματοποιηθεί με βεβαιότητα είναι η διάλυση μιας ολόκληρης γενιάς. Μιλάμε για ένα σχολείο εξεταστικό κάτεργο όπου θα υπάρχουν εξετάσεις και στις τρεις χρονιές του Γενικού Λυκείου με αποτέλεσμα προκειμένου να ανταπεξέλθει ο νέος μαθητής να πρέπει να πληρώνει φροντιστήρια ήδη από την τρίτη Γυμνασίου, πράγμα αδύνατο για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Μ’ αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση, πιστή στις επιταγές της ΕΕ, εξασφαλίζει ότι τα ποσοστά 30 % - 70 % μεταξύ των μαθητών που πηγαίνουν σε τεχνικά λύκεια και αυτών στα γενικά αντίστοιχα, θα αντιστραφούν. Σαν να μην έφτανε αυτό για τους μαθητές των τεχνικών τα πράγματα είναι ακόμα πιο αβέβαια καθώς τα δύο πρώτα χρόνια θα αποτελούν ειδική κατάρτιση και εξειδίκευση, με ελάχιστα δήγματα γενικής παιδείας, ενώ ο τελευταίος χρόνος θα είναι αυτός της μαθητείας δηλαδή της απλήρωτης εργασίας δίχως ίχνος εργασιακών δικαιωμάτων. Από εκεί και πέρα θα οδηγούνται σε ένα κυνήγι πιστοποιητικών και εξειδικεύσεων για όλη τους τη ζωή προκείμενου να μπορούν να δουλεύουν. 

- Η απάντηση των καθηγητών να γίνει απάντηση όλης της κοινωνίας

Οι καθηγητές όμως δεν σκύβουν το κεφάλι! Ήδη έχουν συγκληθεί παντού τοπικές συνελεύσεις καθηγητών για τις 7 και 8 Σεπτέμβρη με πρόταση για 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες ξεκινώντας από τις 16 Σεπτέμβρη από τις «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις». Ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή εργασία  και για την απόσυρση του νομοσχεδίου για το νέο Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο είναι αγώνας ενάντια στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου, ενάντια στις απολύσεις και τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο»• αγώνας που απαιτεί συστράτευση της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, του μαθητικού, του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος.

- Για την επίθεση στους διοικητικούς των πανεπιστημίων

Δυναμική, όμως, είναι και η αντίδραση των εργαζομένων με συμβάσεις ΙΔΑΧ στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Στις 1500 απολύσεις που ανήγγειλε η κυβέρνηση απάντησαν με άμεσες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις. Οι απολύσεις των εργαζομένων με συμβάσεις ΙΔΑΧ, οι οποίοι καλύπτουν πολύ σημαντικά πόστα στη διοικητική, ερευνητική και εν γένει λειτουργία των Ιδρυμάτων, θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Η υπολειτουργία πολλών σχολών και τμημάτων είναι δεδομένη, ενώ σχεδόν βέβαιο είναι και το επ’ αόριστον «λουκέτο» σε πολλά Ιδρύματα λόγω αδυναμίας λειτουργίας. Ειδικά για σχολές που μεγάλο μέρος των προγραμμάτων σπουδών αποτελείται από εργαστήρια, λόγω της έλλειψης προσωπικού και κατά συνέπεια την αδυναμία λειτουργίας τους είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν λίστες αναμονής αλλά και αλυσίδες μαθημάτων και εργαστηρίων. Πολύ πιθανό είναι από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει προσωπικό για τη λειτουργία τους τα τμήματα να στραφούν σε μεταπτυχιακούς ακόμα και προπτυχιακούς φοιτητές να τα λειτουργούν «εθελοντικά» δηλαδή απλήρωτα. 

Η φοιτητική καθημερινότητα θα επιδεινωθεί σημαντικά, με το κόστος λειτουργίας των ιδρυμάτων να πέφτει στους φοιτητές και τις οικογένειές τους μέσω της επιβολής διδάκτρων. Σε συνάρτηση με τις διαγραφές που το Υπουργείο έχει αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή κατανοούμε ότι όλο και περισσότεροι φοιτητές θα οδηγούνται είτε σε αδιέξοδο και θα εγκαταλείπουν τις σπουδές τους είτε σε ένα κανιβαλικό κυνήγι για το πτυχίο αναλώνοντας τις ελπίδες και τα όνειρά τους στον ανταγωνισμό, αποξενωμένοι, αλλοτριωμένοι και μακριά από κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης και αγώνα. Όλα αυτά είναι επακόλουθα  της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε συμμάχων τους (ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ), που ψήφισαν και εφαρμόζουν τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και το «Σχέδιο Αθηνά» που φέρνουν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ στην καταστροφή, οδηγούν τους εργαζόμενους σ’ αυτά σε απολύσεις και κατακρεούργηση μισθών και χειροτερεύουν τους όρους σπουδών για τους φοιτητές.

- Στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν θα απαντήσουμε με ανατρεπτικούς μαχητικούς αγώνες.

 Διαγράφεται πλέον ξεκάθαρο το μέλλον που ετοιμάζουν για τις νέες γενιές. Είναι ένα μέλλον που το χαρακτηρίζει η ανεργία, η εργασιακή περιπλάνηση δίχως δικαιώματα, ο ανταγωνισμός και η απομόνωση. Σε αυτό το μέλλον έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε συλλογικά. Δε θα μείνουμε απαθείς και φοβισμένοι μπροστά στην κοινωνική καταστροφή. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες και διαδικασίες συντονισμού σε κάθε σχολή και σχολείο πρέπει να οικοδομήσουμε τώρα ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα τσακίσει κάθε προσπάθεια που κάνουν για τη διάλυση της δημόσιας παιδείας. Η νεολαία σε κάθε χώρο που ζει, αναπνέει, σπουδάζει και εργάζεται πρέπει να ενωθεί με όλο τον αγωνιζόμενο λαό και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Δουλεία μας είναι να μη συνηθίσουμε τον καθημερινό θάνατο.

Δουλεία μας είναι να νικήσουμε τη μισάνθρωπη, εξοντωτική πολιτική τους και τους ίδιους.

Μαζικά και αποφασιστικά, πρέπει να βγούμε στο δρόμο και να πάρουμε πίσω τις ζωές και τα όνειρά μας.

Για μόρφωση, εργασία και ζωή όπως τη θέλουμε και την έχουμε ανάγκη εμείς και όχι αυτοί. 

Έχουμε υποχρέωση να  τους ανατρέψουμε!