Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ ΕΡΤ

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ ΕΡΤ!

Τη Πέμπτη 7/11 οι δυνάμεις καταστολής εκτέλεσαν τις εντολές της συγκυβέρνησης να καταλάβουν το χώρο της ΕΡΤ. Έκαναν αυτό που ετοίμαζαν από πέρσι τον Ιούνιο. Αυτό που τους εμπόδιζαν να κάνουν το συγκλονιστικό κίνημα συμπαράστασης αλλά και ο ηρωικός αγώνας των απολυμένων εργαζομένων της ΕΡΤ που τόσο καιρό βρίσκονταν στο κτήριο και εξέπεμπαν πρόγραμμα ακόμα και μετά τη δημιουργία της ΔΤ.

 Οι εικόνες της πόρτας της ΕΡΤ κλειδωμένης με χειροπέδες ξυπνά μνήμες από άλλες εποχές. Εποχές που το τελευταίο καιρό έρχονται στο προσκήνιο συνεχώς. Το δόγμα της τάξης και ασφάλειας, οι παρακρατικοί μηχανισμοί που αλωνίζουν, η καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικής ελευθερίας, ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η συγκυβέρνηση που μη έχοντας κανένα θετικό πρόταγμα (αν εξαιρέσουμε το δωρεάν wi-fi) επιβάλει τη κυριαρχία της με ωμή καταστολή και καταπάτηση ακόμα και των κοινοβουλευτικών θεσμών οδηγεί όλο και περισσότερο κόσμο στο να συνειδητοποιήσει ότι ζει μια σύγχρονη «χούντα».

  Αν εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε αυτή την ολοκληρωτική στροφή του καθεστώτος, ένα μας μένει να πούμε αμέσως μετά: ΚΑΜΙΑ ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ! Μας το αποδεικνύει η ιστορία αυτού του τόπου, μας το αποδεικνύει η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η επέτειος που πλησιάζει.

Η τεσσαρακοστή επέτειος δεν θα είναι σαν τις προηγούμενες. Όχι γιατί το λέμε σε κείμενα και αφίσες αλλά γιατί προβάλει από τη πραγματικότητα που ζούμε. Στο τριήμερο του πολυτεχνείου δε πάμε μετά από μια περίοδο ηρεμίας και ομαλότητας αλλά μάλλον περισσότερο μετά από μια περίοδο γενικευμένης ανωμαλίας ειδικά στα πανεπιστήμια. Πάμε μετά από 9 βδομάδες ηρωικής απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων και σχεδόν ίδιας διάρκειας κατάληψη της σχολής από το φοιτητικό σύλλογο. Πάμε με συσσωρευμένη την εμπειρία των τελευταίων χρόνων από όλες τις μάχες που έχει δώσει το λαϊκό κίνημα. Από τις πλατείες, τις μεγάλες απεργίες, τους αγώνες στο μετρό στους καθηγητές, στα νοσοκομεία, στις σκουριές, στην ΕΡΤ όλα τα μέτωπα που άνοιξαν το προηγούμενο διάστημα παραμένουν ανοιχτά και περιμένουν την κεντρική αναμέτρηση.

Έτσι την ώρα που η κυβέρνηση θέλει να κάνει επίδειξη ισχύος με την εισβολή στην ΕΡΤ εμείς πρέπει να αναδείξουμε αυτό που στο βάθος ξέρει πολύ καλά.  Ότι η εικόνα που χτίζει ουδεμία σχέση με τη πραγματικότητα έχει και ότι η λαϊκή αντίσταση τους κάνει να ιδρώνουν για το αν η επόμενη μέρα θα τους βρει στην ίδια θέση. Η πραγματικότητα που ζούμε δημιουργεί ένα μέτωπο όλων των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας που αποφασίζουν να συντονιστούν και να δώσουν την μάχη από κοινού. Και αυτή η πραγματικότητα δείχνει ότι σε αυτή τη φάση η απεργία των διοικητικών μπορεί να έχει νίκη. Η μάχη των εργαζομένων της ΕΡΤ αλλά και η μάχη για δημόσια αντικειμενική ενημέρωση μπορεί να είναι νικηφόρα. Η δική μας μάχη για πανεπιστήμιο στο μπόι των αναγκών μας, για δωρεάν σπουδές και αξιοπρεπή εργασία μπορεί να είναι νικηφόρα αν τώρα βγούμε μπροστά. Έτοιμοι για τη σύγκρουση που έρχεται με περιεχόμενο που να στοχεύει αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση αλλά και θα απαντάει στις κεντρικές τους επιλογές, με κινήσεις επιβολής των αναγκών μας και με ζωντάνια και αποφασιστικότητα, στοιχεία που καθόριζαν το φοιτητικό κίνημα πάντα.

Σε αυτή, λοιπόν, τη συγκυρία  όπου τα αιτήματα για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ το τριήμερο της 17^ης Νοέμβρη έρχεται να μας αποδείξει πως η απλή διαμαρτυρία δεν αρκεί. Για να μη ζήσουμε μια τέτοια ζωή, για να μην γίνουμε δούλοι του 21^ου αιώνα κάτω από το ζυγό της σύγχρονης χούντας ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου απαιτείται παλλαϊκός ξεσηκωμός. Η 40^η επέτειος να αποτελέσει ακόμα έναν κόμβο για τις μάχες του επόμενου διαστήματος, για τον αγώνα του λαού ενάντια στο σύγχρονο σφαγείο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Να μετατρέψουμε το Πολυτεχνείο σε πραγματικό χώρο συνεύρεσης όλης της νεολαίας και κέντρο αγώνα όλης της κοινωνίας. Τέλος σαν Ε.Α.Α.Κ. επιδιώκουμε την αναβαθμισμένη παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων στη διαδικασία της διοργάνωσης των εκδηλώσεων και δράσεων στο τριήμερο, που θα συντονίσουν τη δράση τους μέσα από ένα συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και θα συγκρουστούν με οργανωτίστικες και γραφειοκρατικές λογικές, για να γίνει το τριήμερο υπόθεση του κάθε φοιτητή.