Μετά από τέσσερις καταστροφικούς μήνες για την ήρεμη ζωή σου το
πανεπιστήμιο άνοιξε! Έφοδος στα
αμφιθέατρα, ξύλο στις πόρτες των λεωφορείων για να μπεις κάποια στιγμή σε αυτά
και να μεταφερθείς στη γη της επαγγελίας (το αμφιθέατρο προφανώς), ξύλιασμα από
το κρύο στους διαδρόμους, ουρές σε ότι δουλειά θες να κάνεις, μιζέρια και
τρεχάλα. Τη κρίση την έχεις νιώσει στο πετσί σου. Όλοι σου λένε να κάνεις
λίγο υπομονή να σκύψεις το κεφάλι να πάρεις αυτό το κωλοπτυχίο και σιγά σιγά τα
πράγματα θα φτιάξουν. Κοίτα τη πάρτη σου τέλειωσαν οι εποχές των ηρωισμών
και όσοι σου λένε για αγώνες και για τα συνδικαλιστικά θα σε πουλήσουν στο
τέλος. Τα ακούς συνέχεια αυτά, είτε από κάποιον καλοκάγαθο συγγενή είτε από
κάποιον παντογνώστη δημοσιογράφο ή καθηγητή που μιλάει για το καλό σου.
Εμείς μάλλον έχουμε μια άκρως αντίθετη άποψη για τα πράγματα. Εσύ
που νιώθεις τη κρίση και τα αποτελέσματα της πρέπει να βγεις μπροστά για την
ανατροπή του συστήματος που τη προκαλεί. Μπροστά στη μίζερη καθημερινότητα της
απάθειας πρέπει να παλέψεις για όσα σου παίρνουν. Μπροστά στον ατομισμό και τη
μοναξιά να βρεθείς μαζί μας και με κάθε άλλον σαν εσένα. Στη πάλη για
καλύτερη ζωή, για μόρφωση, για εργασία και ελευθερίες, στη μάχη για να
καταφέρεις να αναπτύξεις όλες τις πλευρές του χαρακτήρα και των δυνατοτήτων
σου.
Να παλέψεις και να ζήσεις με
συλλογικό τρόπο για τα πάντα. Για να πάρεις το πτυχίο και για να βρεις
δουλειά, αλλά και για το τι θα είναι αυτό το πτυχίο και ποια θα είναι αυτή η
δουλειά, με τι όρους θα γίνεται κλπ. Να παλέψεις για το χρόνο σου, για τη
διασκέδαση σου και το πολιτισμό που σου πλασάρουν.
Να παλέψεις και για τα άμεσα και
καθημερινά σου προβλήματα. Να παλέψεις γιατί ως φοιτητής έχεις δικαίωμα να
τρως δωρεάν στα εστιατόρια, γιατί έχεις δικαίωμα να μένεις δωρεάν σε εστίες,
γιατί χρειάζεσαι θέρμανση και στο σπίτι σου άλλα και στη σχολή σου και για να
φτάσεις στη σχολή σου δε γίνεται να δίνεις καθημερινή μάχη για να μπεις σε ένα
λεωφορείο. Για όλα αυτά τα προβλήματα λένε ότι φταίει η κρίση και δεν υπάρχουν
χρήματα. Όμως εσύ δεν ευθύνεσαι για αυτή τη κρίση και ούτε πλήττει τους πάντες.
Βλέπουμε πως πλουτίζουν διάφοροι γνωστοί άγνωστοι τα τελευταία χρόνια!
Δεν είμαστε οι Κασσάνδρες που τα βλέπουν όλα μαύρα. Αλλά
αναγνωρίζουμε ότι ο μόνος τρόπος να λυθούν τα προβλήματα που έχεις και έχουμε
και εμείς είναι αν μαζί παλέψουμε για αυτά. Δε ψάχνουμε για μαγικά μέρη που
δε θα υπάρχει καταπίεση, δε ψάχνουμε για νησίδες ελευθερίας. Παλεύουμε για τη κατάργηση της καταπίεσης
και εκεί σε καλούμε να στρατευτείς μαζί μας.
Δεν αφήνουμε να μιλάνε άλλοι για
μας, έχουμε δική μας φωνή. Δε θα αποφασίζουν αυτοί για το μέλλον μας αλλά
εμείς. Μέσα από γενικές συνελεύσεις και άλλες συλλογικές διαδικασίες θα
φτιάξουμε όλοι μαζί το δρόμο που θα προχωρήσουμε και θα εξασφαλίσει την
επιβίωση στο σήμερα αλλά και τη οργάνωση για την ανατροπή. Δε χαρίζουμε
τίποτα από όσα έχουμε κατακτήσει και παλεύουμε για τα πάντα. Δε μας χωράει ο
κόσμος που έχουν φτιάξει. Θα τον διαλύσουμε και θα φτιάξουμε τον κόσμο των
αναγκών μας.
Παλεύουμε για μόρφωση:
σφαιρική και ολόπλευρη που απελευθερώνει που δημιουργεί ανθρώπους με κριτήριο
να αντιπαρατίθενται σε κάθε δόγμα της αστικής τάξης. Παλεύουμε για να πάρουμε
το βιβλίο αλλά παλεύουμε και για το τι θα γράφει το βιβλίο κόντρα σε αυτούς που
θέλουν να ξαναγράφουν την ιστορία και την επιστήμη στα μέτρα τους
Παλεύουμε για εργασία: με
δικαιώματα και αξιοπρέπεια, με ανθρώπινους όρους, με χειραφετιτικά
χαρακτηριστικά. Για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και όχι στη τσέπη των
καπιταλιστών. Χωρίς διάκριση σε διανοητική και χειρονακτική
Παλεύουμε για δημοκρατικές
ελευθερίες: κόντρα στο φρούριο που θέλουν να μας χτίσουν και στη λογική του
«σκάσε και σκάβε». Κόντρα στο φίδι του φασισμού που σέρνεται στις γειτονιές μας
και σπέρνει το δηλητήριο του. Κόντρα στην αστυνομοκρατία, την καταστολή και την
τρομοκρατία που σπέρνουν τα σκυλιά του κράτους και των καπιταλιστών.
