Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Τα τελευταία χρόνια μετά από μια μεγάλη μάχη κυβερνήσεων, Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΜΜΕ και άλλων καλοθελητών να αποδείξουν ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο όπως και συνολικά ο δημόσιος τομέας είναι σκάρτος και χρειάζεται μια ριζική μεταμόρφωση προωθήθηκε η λογική της αξιολόγησης από κάποιους ειδήμονες. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια αρκετά έξυπνη τακτική. Πατώντας στις αδυναμίες και τα ελλείμματα που έχει δημιουργήσει η κυρίαρχη ιδεολογία και οι πελατειακές σχέσεις των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ εξαπέλυαν το νέο επίπεδο της επίθεσης. Ειδικά στο πανεπιστήμιο η πατέντα ήταν η εξής: αξιολόγηση των ιδρυμάτων υπό την επίβλεψη της ΑΔΙΠ με άμεση σύνδεση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση του ιδρύματος.

Αξιολόγηση όμως με ποια κριτήρια; Αξιολόγηση από ποιους και για ποιο σκοπό; Επίσης ένα πανεπιστήμιο το οποίο δεν λειτουργεί επαρκώς καλά και χρηματοδοτείται αμυδρά πως θα ξεπεράσει αυτή τη λειτουργία; Ή και ανάποδα το πανεπιστήμιο που έχει πρόβλημα στη λειτουργία του ακριβώς λόγω της χαμηλής χρηματοδότησης και προϋπολογισμού πως θα αξιολογηθεί θετικά;

Βέβαια η ίδια η πραγματικότητα δίνει απαντήσεις σε αυτά τα ίσως αφελή ερωτήματα. Η αξιολόγηση αποτελεί στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης για την εκπαίδευση. Χρηματοδότηση και ενίσχυση των ιδρυμάτων (και πιο συγκεκριμένων κατευθύνσεων/σχολών/τομέων) που χρησιμεύουν στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Οι εκλεκτοί του κεφαλαίου ψάχνουν ποια ιδρύματα που να βοηθούν ώστε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τη δομική κρίση του, θα βρουν πατέντες με άμεση εφαρμογή στη παραγωγή και θα προετοιμάσουν τους επόμενους εργαζόμενους για την μελλοντική τους θέση στη παραγωγή. Όλα τα άλλα θυσιάζονται, παρακμάζουν, υπεχρηματοδοτούνται και σιγά σιγά ή κλείνουν η προσφέρουν ένα υποδεέστερο πτυχίο στους αποφοίτους τους με μηδενικό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας.
                Γιατί όμως επιλέγουμε αυτή τη περίοδο για να ανοίξουμε το συγκεκριμένο ζήτημα; Για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είμαστε εν αναμονή της σύστασης των οργανισμών στα ΑΕΙ που έρχονται να ολοκληρώσουν μια μετάβαση σε ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί καθαρά με όρους επιχείρησης και η αξιολόγηση θα βοηθάει σε αυτό και δεύτερον γιατί για το Φυσικό πρόσφατα δημοσιεύτηκε η εξωτερική αξιολόγηση από την ΑΔΙΠ. Τι λέει όμως αυτή η αξιολόγηση;

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ 

          Καταρχάς κάνει μεγάλη αναφορά στην περιβόητη συνθήκη της Μπολόνια. Η συνθήκη της Μπολόνια παίζει καθοριστικό ρόλο στις επιλογές του κεφαλαίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και οι επιταγές της είναι αυτές που κρύβονται πίσω από κάθε σύγχρονη (αντ-)εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η αξιολόγηση λοιπόν επισημαίνει πολλές φορές σε ποια σημεία εφαρμόζεται η Μπολόνια (πχ στις πιστωτικές μονάδες που εφαρμόστηκαν με πραξικοπηματικό τρόπο δια της πλαγίας οδού καθώς σε όλες τις συνελεύσεις τμήματος της σχολής με τη μαζική παρουσία του φοιτητικού συλλόγου είχαν απορριφτεί). Πιστή λοιπόν στη Μπολόνια και τις επιταγές τις ΕΕ η αξιολόγηση επισημαίνει τα πολλά μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών του φυσικού και τις πολλές κατευθύνσεις που ανοίγονται. Τι σημαίνει όμως αυτό; Από τη πίσω πόρτα διάσπαση του πτυχίου σε 3ετές πρώτο κύκλο με 180 πιστωτικές μονάδες και 2ετές δεύτερο με 120, με περαιτέρω εξειδίκευση, δίδακτρα και άλλα πολλά καλά. Η επιτροπή της αξιολόγησης προτείνει έντονα τη μείωση των μαθημάτων και τη συγχώνευσή τους (πχ μηχανική 1-2). Η τελευταία συγχώνευση στο φυσικό (διαφορικές - γραμμική άλγεβρα) είχε μάλλον τόσο εκπληκτικά αποτελέσματα (μείωση συγγραμμάτων, μείωση ποιότητας διδασκαλίας, οριακός μηδενισμός του ποσοστού επιτυχίας στις εξετάσεις) που θέλουν να συνεχίσουν τη συνταγή!

          Μεγάλο αγκάθι για την αξιολόγηση φάνηκαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις του φθινοπώρου! Οι καταλήψεις του συλλόγου μας και η απεργία των διοικητικών εμπόδισε αυτή την σπουδαία ακαδημαϊκή διαδικασία. Γεμάτοι αγωνία οι αξιολογητές σημειώνουν ότι πρέπει σιγά σιγά να τελειώνει αυτό το κακό χούι των Ελλήνων φοιτητών με τις καταλήψεις. Συγγνώμη κιόλας που τη στιγμή που βλέπουμε το πανεπιστήμιο που σπουδάζουμε να διαλύεται και την εργασιακή μας προοπτική μαύρη επιλέγουμε να αντιδράσουμε!

          Μέσα στις 22 σελίδες πολλά είδαμε για το χρόνο φοίτησης στο Φυσικό και τον αριθμό των φοιτητών. Μάλλον βιάζονται να μας ξεφορτωθούν κάπως άγαρμπα! Μάλλον λύση στο πρόβλημα του μεγάλου μέσου όρου αποφοίτησης είναι η συνεχής εντατικοποίηση με εξετάσεις-προόδους σε όλη τη χρονιά ώστε να δίνουν όλο και λιγότεροι και όσοι δε μπορούν να ακολουθήσουν να οδηγηθούν σε παραίτηση ή από τη ζωή τους ή από τις σπουδές τους! Στην Ελλάδα της κρίσης η εργασία των φοιτητών είναι συχνότερη από τα προηγούμενα χρόνια και τέτοιες λογικές πετάνε τους πιο φτωχούς φοιτητές από τα πανεπιστήμια! Η λογική των ταξικών φραγμών διέπει όλη τη πολιτική της ΕΕ της κυβέρνησης άρα και της επιτροπής αξιολόγησης που προτείνει και μείωση ( από 250 σε 150 ) των φοιτητών που μπαίνουν στο Φυσικό!

Άλλο βασικό στοιχείο που στέκεται υπομονετικά η έρευνα είναι το ζήτημα του τεχνικού προσωπικού στα εργαστήρια. Εκεί προτείνεται βέβαια σαν λύση η κατάρτιση των μεταπτυχιακών και διδακτορικών ώστε να βγάλουν τη λάντζα με χαμηλό μισθολογικό κόστος! Παρατηρείται ως αντιπαιδαγωγική η διαδικασία που υπάρχει μέχρι τώρα όπου κάθε φοιτητής δε παρακολουθεί τα εργαστήρια με συγκεκριμένη σειρά στις ασκήσεις αλλά αναγνωρίζεται ως καλή πατέντα για να κρυφτεί ο χαμηλός προϋπολογισμός.                 

Η αξιολόγηση σημειώνει ότι δεν δίνονται υποτροφίες για μεταπτυχιακούς η διδακτορικούς. Σαν απάντηση βέβαια προτείνει να πάρουν το πόστο που προαναφέραμε στα εργαστήρια έτσι ώστε να αμείβονται από εκεί. Το ζήτημα της χρηματοδότησης του ιδρύματος αναφέρεται και στα γενικά συμπεράσματα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Θεωρεί ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να έχουν την δυνατότητα να αυτοδιοικούν τα οικονομικά τους και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά νομικά κολλήματα σε αυτό. Πρόκειται για μια πολύ καλή νεοφιλελεύθερη απόκρυψη της πραγματικής ουσίας του ζητήματος η οποία είναι ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει να ψάχνουν και να βρίσκουν από παντού πόρους (είτε πουλώντας την περιουσία τους, είτε παραχωρώντας έδρες και εργαστήρια σε εταιρίες είτε δημιουργώντας θυγατρικές επιχειρήσεις κλπ) και να μην βασίζονται στη χρηματοδότηση του κράτους γιατί αυτή δε θα υπάρχει!

          Τέλος σημασία έχει να δούμε τον τρόπο που αντιμετωπίζει την έρευνα η επιτροπή αξιολόγησης, η ΑΔΙΠ και συνολικότερα το υπουργείο η κυβέρνηση η ΕΕ και ο καπιταλισμός. Διθυραμβικά σχόλια για το τομέα μετεωρολογίας και περιβάλλοντος και τη σημασία της φυσικής στην οικονομία και στη παραγωγή! Ο τομέας αυτός χρηματοδοτείται αδρά από προγράμματα που συμμετέχει η ΕΕ και άλλοι φορείς και προωθείται καθώς όπως σημειώνεται κιόλας η ερευνά του έχει άμεσα αποτελέσματα (στη κερδοφορία του κεφαλαίου προφανώς). Σε αντιδιαστολή βρίσκεται ο τομέας στερεάς κατάστασης τον οποίο η επιτροπή δε βρίσκει και τόσο….trendy καθώς όπως λέει δεν ακολουθεί τις mainstream τάσεις. Με τέτοιο κριτήριο λοιπόν μιλάνε για την έρευνα και τις τεχνολογικές ανακαλύψεις!

          Εν κατακλείδι η αξιολόγηση του τμήματος Φυσικής μας φωτίζει πλευρές του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου και του πως θα προωθηθεί. Από το πλούσιο αυτό κείμενο έλειπε μια αξιολόγηση για το πώς το ίδρυμα αλλά και το τμήμα συγκεκριμένα προσφέρουν παροχές (σίτιση, στέγαση, βιβλία κλπ) ώστε κάθε φοιτητής να μπορεί με ανθρώπινους όρους να σπουδάσει και να ασχοληθεί με την επιστήμη που διάλεξε. Είναι μια αξιολόγηση στρατευμένη με τις ανάγκες του κεφαλαίου και ξεκάθαρα ενάντια στις δικές μας! Για αυτό και φαίνεται να προβληματίζεται τόσο με τις κινητοποιήσεις στις σχολές. Γιατί ξέρουν ποιος θα βρεθεί απέναντι στα καταστρεπτικά σχέδια τους. Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι μέσα στα πανεπιστήμια μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες και ριζοσπαστικές μαχητικές δράσεις!

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Για να είμαστε όμως ξεκάθαροι και συνεπείς, προφανώς και δεν έχουμε κανένα λόγο να υπερασπιστούμε το σημερινό πανεπιστήμιο. Έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου σε μια προηγούμενη εποχή και έχει μείνει πίσω στην ευθυγράμμιση με τις νέες λόγω της δυναμικής του φοιτητικού κινήματος. Έχει όμως τεράστια διαφορά η κριτική που θα κάνουμε εμείς, το φοιτητικό κίνημα, η πληττόμενη πλειοψηφία στα πανεπιστήμια με τη κριτική που θα κάνουν οι μουτζαχεντίν του κεφαλαίου! Απάντηση στο σημερινό πανεπιστήμιο με όλα τα κακά και τα στραβά του δεν είναι το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που συγκροτούν αλλά ένα άλλο πανεπιστήμιο σε μια άλλη κοινωνία με συνολικό εργατικό και φοιτητικό έλεγχο στη λειτουργία του και σκοπό να δημιουργεί ολόπλευρους επιστήμονες με σφαιρική γνώση στο επιστημονικό τους αντικείμενο και την παραγωγή έρευνας για να διώχνει το μόχθο του λαού και να βελτιώνει τη καθημερινότητα του