Στην αρχαιότητα, ο
Άτλας ήταν ο δυνατότερος από τους Τιτάνες, που ο Δίας καταδίκασε να κρατάει
στους ώμους του τον ουρανό. Στο σχολείο, ο άτλας ήταν το βιβλιαράκι που
χρησιμοποιούσαμε για να μάθουμε Γεωγραφία. Στα φοιτητικά μας χρόνια, ερχόμαστε
αντιμέτωποι με έναν άλλον ΑΤΛΑΝΤΑ. Κι αυτό γιατί τις τελευταίες μέρες μας
ανακοινώθηκε άλλη μία “καινοτομία” του Υπουργείου Παιδείας, που αυτή τη φορά
σχετίζεται με την πρακτική άσκηση των προπτυχιακών φοιτητών. Συγκεκριμένα,
αφορά το σύστημα ΑΤΛΑΣ, στο οποίο θα καταχωρούνται από διάφορες εταιρείες οι
διαθέσιμες θέσεις πρακτικής άσκησης για φοιτητές, που με τη σειρά τους
καλούνται να επιλέξουν μέσω της πλατφόρμας την εταιρεία και τη θέση που
προτιμάνε. Ήδη, το καθεστώς των πρακτικών ήταν ευρύτατα διαδεδομένο, καθώς
υπήρχε στις περισσότερες σχολές, είτε υποχρεωτικά, είτε προαιρετικά όπως στη
σχολή μας. Με αυτή την κίνηση ωστόσο, διευρύνεται ακόμη περισσότερο η λογική
αυτή και αφορά πλέον το σύνολο της σπουδάζουσας νεολαίας.
Τι σημαίνει όμως,
τελικά, πρακτική εργασία; Στους περισσότερους από μας, φαίνεται αρχικά σαν μία
καλή εφαρμογή των γνώσεών μας στην πράξη και ταυτόχρονα ένας πολύ καλός τρόπος
να βγάλουμε ένα χαρτζιλίκι. Παρ' όλα αυτά, η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ τόσο
αθώα – άλλωστε, στις κατά καιρούς προσφορές κερασιών κυβέρνησης και υπουργείου,
έχουμε μάθει να κρατάμε μικρό καλάθι. Το ελκυστικό περιτύλιγμα της πρακτικής
άσκησης κρύβει μέσα του πολλά παραπάνω από εμπειρία και κάποια λίγα χρήματα.
Στην ουσία του, εδραιώνει την ελαστική, κακοπληρωμένη (ή και πολλές φορές
απλήρωτη) εργασία, και ενώ φαντάζει καλή περίπτωση για ένα φοιτητή, διαμορφώνει
μια κατάσταση την οποία ο ίδιος θα αντιμετωπίσει όταν έρθει η ώρα να βγει στην
αγορά εργασίας, ενώ σε μεγάλο ποσοστό θα έχει ήδη νομιμοποιηθεί στη συνείδησή
του από τα φοιτητικά του χρόνια, εμποδίζοντας έτσι κάθε σκέψη για αντίσταση και
συλλογικές διεκδικήσεις.
Τι καινούριο έρχεται
λοιπόν να φέρει ο επονομαζόμενος ΑΤΛΑΣ; Είναι ο προθάλαμος της επέκτασης του
συστήματος των πρακτικών σε όλες τις σχολές, πλήρως εναρμονισμένος με τις
κατευθύνσεις κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου για ολιγόμηνα προγράμματα εργασίας στα
οποία οι αμοιβές θα είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες, αυξάνοντας έτσι τα κέρδη
των επιχειρήσεων, τα ωράρια θα είναι πλήρως ελαστικά και οι εργαζόμενοι θα
δουλεύουν ανασφάλιστοι, χωρίς καμία συλλογική οργάνωση υπό καθεστώς πλήρους
εργοδοτικής τρομοκρατίας. Τα προγράμματα αυτά έχουν ήδη αρχίσει να εξαπλώνονται
δραματικά σε πολλούς κλάδους, με τρανταχτό παράδειγμα τα προγράμματα voucher
και τις πεντάμηνες συμβάσεις στους δήμους μέσω ΜΚΟ. Ο στόχος, τελικά, είναι
αυτή η μορφή εργασιακής σχέσης να εξαπλωθεί παντού και να εδραιωθεί σε όλους
τους εργασιακούς χώρους. Πρόσφατα μάλιστα είδαμε τις εξαγγελίες Σαμαρά για
προκήρυξη 450.000 θέσεων εργασίας σε τέτοιου είδους προγράμματα με σκοπό την
κατ' επίφαση καταπολέμηση της ανεργίας, που όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα αλλά
το εντείνουν, καθώς όχι μόνο οι αποδοχές δεν φτάνουν για να καλύψουν ούτε τις
βασικές ανάγκες του εργαζόμενου, αλλά τον καταδικάζουν και σε μακροχρόνια
αναμονή σε μια ενδιάμεση κατάσταση ημιαπασχόλησης – ανεργίας.
Απέναντι σε αυτά εμείς
απαντάμε με συλλογικούς αγώνες και οργάνωση, τόσο ως φοιτητές όσο και ως
εργαζόμενοι. Για να διεκδικήσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα, κόντρα στο
μεσαίωνα της ανεργίας, της ημιαπασχόλησης και της επισφάλειας που μας
επιβάλλουν. Κανένας μόνος του απέναντι στην εκμετάλλευση και την εργοδοτική
τρομοκρατία. Όλοι μαζί στην πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με
αξιοπρεπή μισθό, ασφάλιση και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΑΚΤΙΚΑΡΙΟΣ
ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ!
