"...έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή και εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω..."

Τρία χρόνια πέρασαν απ' όταν ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από τις μαχαιριές του χρυσαυγίτη Ρουπακιά και η δίκη ακόμα καλά κρατεί...

Είναι φανερό πως

οι ποινικές διώξεις που ακολούθησαν δεν ήταν παρά στάχτη στα μάτια του αντιφασιστικού δυναμικού που ξεσηκώθηκε αμέσως μετά τη δολοφονία. Αν και αποδείχθηκε πως τα κίνητρα ήταν πολιτικά, πως μπλέκονται κι άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής, ακόμη και βουλευτές της, "οι έρευνες συνεχίζονται". Η όλη διαδικασία της δίκης φαίνεται να διεξάγεται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κοινωνικά και πολιτικά αποστειρωμένη, πέρα και μακριά από το ίδιο το αντιφασιστικό κίνημα και την παρουσία του, ενώ η επικέντρωση στο αποκλειστικά δικαστικό και θεσμικό σκέλος τείνει στην αντιμετώπιση της δίκης ως μιας τυπικής διαδικασίας και του φασιστικού φαινομένου ως τεχνικό και όχι πολιτικό φαινόμενο. Ακόμη, κατά γενική παραδοχή πολλών νομικών, η δικογραφία και η νομική προδικασία είναι προβληματική, ανεκτική και με κενά ενώ γίνεται προσπάθεια απαλλαγής των κρατουμένων από τις κατηγορίες ηθικής αυτουργίας, και η εστίαση στη φυσική αυτουργία. Αυτό αποτελεί πολιτική επιλογή ξεπλύματος των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, κάτι που υποβοηθάται από τη στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συχνή θεσμική αναγνώριση της Χρυσής Αυγής σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και την ταυτόχρονη διατήρηση των φασιστικών μορφωμάτων μέσα στο κράτος, και ιδιαίτερα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Δεν περιμένουμε, όμως από καμία κυβέρνηση να χτυπήσει τον φασισμό από τη στιγμή που ο ίδιος τρέφεται και συντηρείται από το ίδιο το κράτος και τον καπιταλισμό. Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία που καλλιεργείται εν καιρώ κρίσης είναι αισθήματα που τροφοδοτούν το κεφάλαιο και το διευκολύνουν στην χειραγώγηση την μάζας.

Το ξένο, το διαφορετικό γίνονται ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα προβλήματα του λαού.

Ιστορικά οι καπιταλιστές ,πατώντας στο φασισμό και τον ναζισμό συνέτριψαν κάθε ελευθερία, κάθε εργατικό δικαίωμα, κάθε διαφορετικότητα και δολοφονούσαν ποιητές, επαναστάτες και κάθε φωνή που αντιστεκόταν. Εξαπολύοντας το δηλητήριο του ρατσισμού και της φυλετικής καθαρότητας μετατρέπουν την Ευρώπη – και όχι μόνο – σε λουτρό αίματος. Μια Ευρώπη που σήμερα είναι το άντρο των νεοναζιστικών οργανώσεων, οργανώσεων που φαίνονται να είναι δημοφιλείς στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών, διότι τάζουν αυτά που η "δημοκρατική" Ε.Ε. αρπάζει με τις πολιτικές της. Ο εθνικισμός θεριεύει και καλλιεργείται ως απάντηση από το ίδιο το σύστημα.

Ο φασισμός θα χτυπηθεί όταν πραγματικά καταλάβουμε τις ρίζες του και τα αίτιά του. Χρειάζεται να τσακιστεί και να προταχθεί ένα πνεύμα αλληλεγγύης και κατανόησης του διαφορετικού, της ελευθερίας και της ανθρώπινης ζωής. Η δολοφονία του Killah P δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Η νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. δρα χρόνια στα στενά της Ελλάδας, βιαιοπραγεί, ακόμη και δολοφονεί μετανάστες και όσους διαφωνούν με την ιδεολογία της. Καταδικάζοντας, λοιπόν, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε χώρους φοίτησης και δουλειάς, τα ναζιστικά μορφώματα και τις ρατσιστικές συμπεριφορές μπορούμε να τον εξαλείψουμε.

Κλείνοντας ας θυμηθούμε -όσο είναι ακόμη επιτρεπτό στην Ελλάδα- ένα απόσπασμα από το  «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ» του Μπ. Μπρεχτ:

 κύριος Κ. κατέβηκε, και τότε συνειδητοποίησε πως είχε οργιστεί με τον άνθρωπο εκείνο, και μάλιστα όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με τη χώρα του ανθρώπου, τόσο πολύ, που ευχήθηκε την εξαφάνισή της από προσώπου γης. «Μα πώς έγινα διαμιάς εθνικιστής; » αναρωτήθηκε ο κύριος Κ. «Φταίει ο εθνικιστής που βρέθηκε μπροστά μου. Να γιατί πρέπει να εκλείψει η ανοησία: γιατί κάνει ανόητο όποιον βρεθεί μπροστά της».