Προεδρικές εκλογές: μια καθολική επίφαση δημοκρατίας
Με σιωπηλό τρόπο και χωρίς σχεδόν κανένας να έχει ενημερωθεί για το τι γίνεται, προκηρύχτηκαν στην σχολή μας εκλογές για την ανάδειξη νέων προεδρικών αρχών, για δεύτερη φορά με το νέο νόμο πλαίσιο της Γιαννάκου και με καθολική συμμετοχή των φοιτητών. Θέμα ιδιαίτερα σημαντικό από μόνο του το οποίο μας δίνει την αφορμή να ανοίξουμε δυο κομβικά ζητήματα: Το ζήτημα των διοίκησης γενικά στο πανεπιστήμιο και το ζήτημα της εφαρμογής στην πράξη κομματιών της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και των συνεπειών που έχουν αυτές.
Τελικά όμως κατά πόσο καταπολεμάται η διαφθορά με το νέο σύστημα;
Με βάση τον προηγούμενο νόμο στην εκλογή των διοικητικών αρχών (πρόεδροι, πρυτάνεις, κοσμήτορες κλπ) από το σύνολο των φοιτητών συμμετείχαν μόνο ένας αριθμός εκπροσώπων από κάθε παράταξη με βάση το ποσοστό που συγκέντρωναν αυτές στις φοιτητικές εκλογές. Όμως ο νέος νόμος πλαίσιο έρχεται να εισάγει την καθολική ψηφοφορία των φοιτητών με τους υπέρμαχους του να διαμηνύουν πως αποτελεί ένα μέτρο αποθέωσης της δημοκρατίας που θα εξαλείψει και τα όποια φαινόμενα διαπλοκής υπήρχαν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σίγουρα όχι. Με αυτό το μέτρο οι διοικητικές αρχές αποκτούν υπερεξουσίες. Από τη στιγμή που θα τους έχει εκλέξει το σύνολο των φοιτητών θα μπορούν να προχωρήσουν σε εφαρμογή των εκάστοτε αντιδραστικών επιλογών τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη και να δεσμεύονται στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων. Παράλληλα η διαπλοκή δεν καταργείται, αφού από παραταξιακή γίνεται ατομική, με τον κάθε φοιτητή. Τα τσατσιλίκια όχι μόνο δεν υποχωρούν αλλά εντείνονται. Η ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων με το καθηγητικό κατεστημένο (μέχρι τώρα «προνόμιο» των καθεστωτικών παρατάξεων) και γενικότερα τα φαινόμενα διαπλοκής, διαχέονται πλέον στη βάση του φοιτητικού σώματος. Χαρακτηριστικά είναι τα περιστατικά υποψήφιοι πρυτάνεις να επιζητούν τη στήριξη φοιτητών στις κάλπες τάζοντας “βαθμούς με πετραχήλια”. Μπορεί τέτοια φαινόμενα να μην έχουν γίνει έντονα στην σχολή μας, παρόλα αυτά σε άλλα ιδρύματα αυτά τα «πάρε-δώσε» είναι δεδομένα.
Περί …«δημοκρατικών διαδικασιών»
Το νέο μοντέλο εκλογής διοικητικών αρχών δεν είναι γενικά δίκαιο και δημοκρατικό, δεν επιλύει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα, σημαντικότερα. Δεν εκχωρεί απλώς μια κάποια εξουσία στις παρατάξεις, όπως γινόταν παλιά, αλλά επί της ουσίας καταργεί την δυνατότητα των φοιτητών να αυτοκαθορίζονται σε ότι τους αφορά αφού μέσω της καθολικής ψηφοφορίας δίδουν περισσότερες θεσμικές εξουσίες στα διοικητικά όργανα. Έτσι για παράδειγμα, την επόμενη φορά που οι φοιτητές θα διεκδικήσουν κάτι από τον πρόεδρο αυτός νομιμοποιείται να τους αγνοήσει αφού, όντας ψηφισμένος από αυτούς, θα μπορεί να τους εκπροσωπεί και να αποφασίζει για αυτούς. Δεν είναι καν δημοκρατικό, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν είναι δημοκρατικό να έχεις το δικαίωμα του εκλέγειν και όχι του εκλέγεσθαι.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει υπερασπιζόμαστε το παλιό μοντέλο. Ως ΕΑΑΚ δεν στηρίζουμε διοικητικά όργανα και δεν παρεμβαίνουμε σε συγκλήτους και τμήματα με όρους συνδιαχείρισης. Είμαστε ενάντια σε κάθε προσπάθεια και σε κάθε θεσμό συνδιοίκησης γιατί έχουμε μια ριζικά διαφορετική αντίληψη για την δημοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο. Ο πραγματικά δημοκρατικός τρόπος για να αποφασίζουν οι φοιτητές είναι μέσω των γενικών τους συνελεύσεων και όχι μέσω αντιπροσώπων, πρυτάνεων και προέδρων. Ο πραγματικά δημοκρατικός τρόπος να διοικούνται τα ιδρύματα είναι όταν εκφράζεται η βούληση, και όταν βγαίνουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων. Η εξουσία μέσα στα ιδρύματα πρέπει να είναι στα όργανα του κινήματος, στις συνελεύσεις των φοιτητών και των εργαζομένων οι οποίοι θα είναι αυτοί που θα ελέγχουν και θα καθορίζουν το τι θα συμβαίνει στο πανεπιστήμιο, και όχι οι εκάστοτε πρόεδροι και πρυτάνεις.
Πολλά πράγματα επίσης αποτυπώνονται στο ότι αυτό που έλαμψε δια της απουσίας του τις ημέρες της προεκλογικής περιόδου αυτών των εκλογών, αλλά και γενικότερα από όλες τις παρόμοιες διαδικασίες ήταν μια τοποθέτηση για τα θέματα που αφορούν πραγματικά τους φοιτητές: Για τα οξυμένα κοινωνικά ζητήματα, την αντιλαϊκή επίθεση και την κατάσταση στην αγορά εργασίας. Για τους αντεκπαιδευτικούς νόμους, το ζήτημα το ασύλου, αυτό της φοιτητικής μέριμνας ,το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τη Συνθήκη της Μπολόνια.
Σε αυτήν την διαδικασία είναι σημαντικό να σταλθεί μήνυμα ανυπακοής από τους φοιτητές προς το υπουργείο. Ένα μήνυμα που θα λέει ότι δεν ξεχνάμε τον νόμο πλαίσιο, τον νόμο που το φοιτητικό κίνημα έδωσε τόσα πολλά για να μην περάσει. Ένα μήνυμα ότι δεν μασάμε το «κουτόχορτο» περί δημοκρατικότητας. Ένα μήνυμα ότι στεκόμαστε αταλάντευτα με την μεριά του κινήματος και των Γενικών συνελεύσεων.
Στέλνουμε μήνυμα ανυπακοής
Απέχουμε μαζικά από τις προεδρικές εκλογές
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
